Ο πόλεμος δεν είναι μονάχα στρατοί παραταγμένοι, στρατιωτικά σαλπίσματα, και παραγγέλματα, πλήθη που αλλαλάζουν καθώς θερίζονται μαζικά από τα πολυβόλα , μαζικοί θάνατοι που προκαλούν άψυχα κουμπιά που πατιουνται απο ψυχρούς χειριστές, παρελασεις τεθωρακισμένων αρμάτων και υπερπτήσεις βομβαρδιστικών. Πόλεμος είναι και το πάθος, η λαχτάρα, η οργή και το μίσος του ατόμου που υψώνει την απόφαση του να χτυπήσει το τέρας αυτού του δολοφονικού κόσμου εδώ, εκεί παρά πέρα. Αυτή η άγρια δίψα για επίθεση στις αξίες του πολιτισμένου γαλαξία της απέραντης σαπίλας που κυριαρχεί παντού γύρω μας. Πόλεμος είναι και οι απελπισμένες κραυγές των μοναχικών ενάντια στην Κυριαρχία. Πόλεμος είναι και η ατομική επιλογή στο σκοτάδι που οπλίζεται με πυροκροτητες και μπαρούτι ενάντια στη βαρβαρότητα και τη μαζική συνενοχή. Που οπλιζεται με μια απόφαση βαθιά χαραγμένη στην καρδιά, μια απόφαση που λυσσασμένα σφίγγει τα δόντια μέχρι να ματώσουν τα ούλα , μια αποφάση που βροντοφωνάζει με την δύναμη χίλιων εκρήξεων: “Μάχομαι μέχρι το τέλος” .

Τιμή για πάντα στον 17χρονο αναρχικό Mikhail Zhlobitskiy που έπεσε νεκρός πυροδοτώντας μια βόμβα στα γραφεία των μυστικών υπηρεσιών της Ρωσίας (FSB).